Spirituality on the Trail – The Trek

Όταν κάνετε πεζοπορία στο μονοπάτι των Απαλαχίων, υπάρχουν πολλές ώρες σόλο πεζοπορίας. Είστε με τις σκέψεις σας έξω στη φύση και δεν μπορείτε παρά να εξετάσετε και να σκεφτείτε πολλά διαφορετικά πράγματα. Ένα θέμα που θα υποθέσω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι ξοδεύουν πολύ χρόνο εξετάζοντας είναι η πνευματικότητά τους. Είτε πιστεύετε σε ένα υπέρτατο ον, είτε είστε μέρος μιας οργανωμένης θρησκείας, δεν έχει σημασία. Νομίζω ότι όλοι μας ως άνθρωποι έχουμε κάποιο είδος πνευματικότητας και σίγουρα έρχεται στο προσκήνιο του μυαλού σας στο μονοπάτι. Είχα μερικές εκπληκτικές εμπειρίες μέχρι τώρα, όχι μόνο τις ιδιωτικές εμπειρίες όπου κοιτάς την ομορφιά όλων όσων είναι γύρω σου, αλλά και με διάφορες οργανώσεις ανθρώπων που συναντάς και οι οποίες μοιράζονται διαφορετικές πτυχές της δημόσιας πνευματικότητας.

Γεννητική Πνευματικότητα

Οι πνευματικές πτυχές της πεζοπορίας μου ξεκίνησαν ακριβώς στο Harper’s Ferry. Ο ιδιοκτήτης του πανδοχείου που έμεινα τις δύο πρώτες νύχτες είναι Χριστιανός όπως εγώ. Για να είμαι συγκεκριμένος, μεγάλωσα και η γυναίκα μου και εγώ μεγαλώσαμε τα παιδιά μας Καθολικά, αλλά παρακολουθώ όλους τους διαφορετικούς τύπους εκκλησιών και πολλές άλλες πνευματικές εκδηλώσεις με πολλούς διαφορετικούς οργανισμούς. Στο πανδοχείο, ο ιδιοκτήτης και εγώ μοιραστήκαμε μια μεγάλη συζήτηση και συναναστροφή που ξεκίνησε από την κιθάρα μου που έπαιζε στην μπροστινή βεράντα της. Αυτό οδήγησε στην πρόσκληση σε ένα jam session στον δρόμο που συνεχίζεται εδώ και 40 χρόνια. Μοιραστήκαμε μια ιδέα περίεργης πνευματικότητας. Όπου τα καλά πράγματα με πνευματική κλίση συμβαίνουν για κανένα λόγο εκτός από το σωστό μέρος, τη σωστή στιγμή, τη σωστή στάση. Ίσως όλοι πρέπει να διαδώσουμε περισσότερο αυτόν τον τύπο σκέψης, αλλά αυτό είναι ίσως ένα θέμα για μια άλλη ανάρτηση. Μια άλλη πνευματική περιπέτεια νωρίς στο ταξίδι μου ακριβώς στο Harper’s Ferry ήταν να μοιραζόμουν δύο ώρες με έναν τυχαίο άγνωστο να τζαμάρει στις δύο κιθάρες που είχα καθίσει στον τοίχο βράχου με θέα στον ποταμό Shenandoah. Μοιραστήκαμε μερικά καλά τραγούδια και κάποια ωραία συναναστροφή. Δεν μπορείτε παρά να αισθάνεστε πνευματικοί όταν μαζεύετε μαζί ένα ηλιόλουστο απόγευμα σε ένα όμορφο σημείο.

Αυτοί οι άνθρωποι ξέρουν πώς να διασκεδάζουν στην εκκλησία

Περίπου τρεις μέρες έξω από το Harpers Ferry επρόκειτο να βρέξει, οπότε έψαχνα είτε για ένα καταφύγιο είτε ένα μέρος για να μείνω στεγνός. Έφτασα σε μια διασταύρωση δρόμου και παρατήρησα ότι υπήρχε ένας ξενώνας κοντά. Τηλεφώνησα ότι είχαν θέση. Αποδείχθηκε ότι ήταν μια Πεντηκοστιανή εκκλησία και είχε στηθεί πολύ όμορφα για πεζοπόρους. Πολύ φαγητό και πολύς χώρος. Άνετα κρεβάτια, ζεστό ντους, σταθμός ηλεκτρικής φόρτισης, πλυντήριο και το καλύτερο είναι ότι ήταν Τετάρτη βράδυ. Αυτό ήταν το κοινοτικό δείπνο της εκκλησίας που ολοκληρώθηκε με τη λειτουργία της Τετάρτης το βράδυ. Η συμμετοχή και στα δύο ήταν προαιρετική για τους πεζοπόρους, αλλά οι πεζοπόροι ήταν κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτοι. Το δείπνο ήταν ένα γλέντι. Σκεφτείτε την Ημέρα των Ευχαριστιών. Και η λειτουργία της Τετάρτης το βράδυ ήταν μια από τις καλύτερες πνευματικές εμπειρίες που είχα ποτέ. Αυτοί οι άνθρωποι ξέρουν πώς να δοξάζουν τον Θεό. Ένιωθα τον Ιησού και τους αγίους να χαμογελούν καθώς η εκκλησία είχε μια εκκλησία γεμάτη ενέργεια και ενθουσιασμό τραγουδώντας και χορεύοντας. Η ζωηρή συζήτηση και το μήνυμα του πάστορα ήταν ισχυρό αλλά θετικό. Ήταν απλά φανταστικό.

Ευχαριστώ όλους όσους υπηρετούν τους άλλους

Λίγες μέρες αργότερα, ήρθα σε ένα άλλο εκκλησιαστικό σημείο στο Port Clinton PA. Βρίσκεται ακριβώς στη μέση των βράχων της Πενσυλβάνια όπου ξέρετε ότι όλοι ή οι περισσότεροι άνθρωποι πρέπει να δοκιμαστούν λόγω των βράχων. Δεν είναι ότι είναι δύσκολο πάνω-κάτω, είναι απλώς μονότονο να πρέπει να κρατάς το κεφάλι σου σκυμμένο 10 ώρες την ημέρα παρακολουθώντας κάθε βήμα όπως δημοσίευσα προηγουμένως. Στη μέση, αλλά στη μέση, πέφτετε στο Πορτ Κλίντον. Έχει ένα όμορφο περίπτερο στις όχθες του ποταμού Schuylkill με ένα άλλο μικρότερο περίπτερο με τζάκι και μερικά ωραία παγκάκια. Είναι απλά φανταστικό που η εκκλησία του Αγίου Ιωάννη εκεί έχει διαμορφωθεί για τους πεζοπόρους. Ωστόσο, η πνευματικότητα δεν χρειάζεται να περιορίζεται στις εκκλησίες. Στο Πορτ Κλίντον, το Firehouse έχει αυτή την πλακέτα της προσευχής του Πυροσβέστη. Κατά μήκος του μονοπατιού, πολλοί από τους πίνακες ιστοριών που περιγράφουν την ιστορία της περιοχής από την οποία περνάτε, προκαλούν επίσης μια αίσθηση πνευματικού ταξιδιού.

«Κήρυξε το Ευαγγέλιο ανά πάσα στιγμή, όταν είναι απαραίτητο, χρησιμοποιήστε λόγια»

Λίγο κάτω από το μονοπάτι, όταν όλοι έχουν χορτάσει από τους βράχους της Πενσυλβάνια, βρίσκεται η πόλη Delaware Water Gap, PA. Η πόλη μπορεί να καυχηθεί για πολλά πράγματα, αλλά το μεγαλύτερο, νομίζω, είναι η Εκκλησία του Βουνού. Εκτός από μια υπέροχη τοπική εκκλησία, τυχαίνει να είναι επίσης ο παλαιότερος και πιο ανώτερος ξενώνας στο Α.Τ. Ξέρουν πώς να το κάνουν σωστά. Έχουν όλα τα πράγματα που χρειάζεστε ως πεζοπόρος: ντους, κουκέτα, σκηνές, κ.λπ.…. αλλά αυτό που είναι πραγματικά υπέροχο είναι η κοινότητα. Έχει μια πνευματική ατμόσφαιρα χωρίς να σας κάνει να νιώθετε ότι υπάρχει μια πνευματική ατμόσφαιρα. Αυτοί οι άνθρωποι εξασκούν έναν από τους καλύτερους τρόπους επίδειξης πνευματικότητας, τα καθοδηγητικά λόγια ήταν ένα δώρο από τη φίλη μου την Κάρμεν. Έτσι ζει τη ζωή της. Έχει ως εξής: «Κήρυξε το ευαγγέλιο ανά πάσα στιγμή, όταν χρειάζεται, χρησιμοποιείς λέξεις».

Καλώς ορίσατε τον Ταξιδιώτη

Έπαιζα την κιθάρα μου νωρίς το πρωί της Κυριακής μακριά από όλους τους άλλους στην μικρή υπαίθρια μπάντα της εκκλησίας, σεβόμενος την ατμόσφαιρα της Κυριακής. Κατευθύνθηκα για να πάω στην υπηρεσία τους στις 10:00. Είναι μια πρεσβυτεριανή εκκλησία. Μπαίνω μέσα και ο κλητήρας λέει «ε, εσύ παίζεις κιθάρα;» «Ναι», λέω. Συνεχίζει «Ο πιανίστας μας μπορεί να μην εμφανιστεί σήμερα, θα θέλατε να παίξετε λίγη μουσική για την υπηρεσία;» Πηγαίνω «καλά, μπορεί να μην ξέρω το τραγουδάκι» κλπ… Ο πάστορας ήρθε και είπε «Μπορείς να κάνεις ένα τραγούδι της κοινωνίας; Απλώς διάλεξε κάτι που ξέρεις». Τι απόλαυση. Κατέβηκα κάτω για να πάρω την κιθάρα πλήρους μεγέθους που είχε ο ξενώνας, αφού το σακίδιο μου δεν κουβαλούσε απαραίτητα τον ήχο στην εκκλησία. Τι υπέροχη στιγμή. Αποδείχθηκε ότι ο πιανίστας εμφανίστηκε την τελευταία στιγμή, αλλά εξακολουθούσα να έπαιξα το τραγούδι της κοινωνίας. Αυτό που δεν ήξερα, ούτε ο πάστορας, είναι ότι το κήρυγμά της έρεε ακριβώς στο τραγούδι που είχα επιλέξει να παίξω. Δεν είχε ιδέα τι θα διάλεγα και δεν είχα ιδέα τι θα κήρυττε εκείνη την ημέρα. Άλλη μια στιγμή που αποδεικνύει την ύπαρξη του Θεού. Ήμουν σε δάκρυα παρουσιάζοντας αυτή την εκκλησία το τραγούδι. Ήταν το «You Are Mine» του David Haas σε περίπτωση που αναρωτιόσουν.

Η Εκκλησία του βουνού ζει πραγματικά την εντολή «καλώς τον ταξιδιώτη» που έδωσε ο Ιησούς στους μαθητές Του. Αυτό το μέρος είναι απλά εκπληκτικό και ο πάστορας είναι εκπληκτικός. Ακόμα κι αν δεν σας αρέσει να πηγαίνετε στην εκκλησία, αν βρίσκεστε κοντά στην εκκλησία του βουνού στο Delaware Water Gap, PA την Κυριακή, πεζοπόρος ή όχι, ίσως θελήσετε να παρακολουθήσετε τη λειτουργία και να ακούσετε το μήνυμα που στέλνει . Είναι πρακτικό, λογικό, λογικό και συνδέεται με τα σημερινά ζητήματα. Παρουσιάζει σε πραγματική προσγειωμένη γλώσσα. Είναι μια πολύ ιδιαίτερη πνευματική εμπειρία.

Καλογραίες σε καρότσια γκολφ

Συνεχίζοντας το ταξίδι μου και την τελευταία πνευματική περιπέτεια, βρισκόμουν στη Νέα Υόρκη και έπεσα πάνω σε ένα πολύ μοναδικό σήμα κυκλοφορίας. Αποδεικνύεται ότι είναι σε έναν δρόμο που διασχίζει ένα μοναστηριακό συγκρότημα που διευθύνουν οι Επισκοπικοί Φραγκισκανοί. Για τους πεζοπόρους, στήνουν ένα όμορφο μέρος για σκηνές, ένα καταφύγιο, ένα ντους, διατηρούν πόρτα pot κ.λπ. Άλλη μια πνευματική ομάδα που καλωσορίζει τους ταξιδιώτες και προσφέρει όλες τις ανάγκες των πεζοπόρους. Δεν είναι τα φυσικά κομμάτια αυτού του παζλ που το κάνουν ξεχωριστό. Είναι η γενική επίδειξη της δημιουργίας ενός χώρου όπου οι πεζοπόροι σε ένα ταξίδι μπορούν να είναι πνευματικοί. Έχουμε πολλές τέτοιες στιγμές στο δάσος. Το να έχετε αυτά τα μέρη για να σταματήσετε, να ξεκουραστείτε, να μοιραστείτε μια κουλτούρα συναναστροφής, είναι μερικά από τα πράγματα που κάνουν αυτές τις στάσεις ξεχωριστές. Όλες αυτές οι προσπάθειες, και ελπίζω αυτές που δεν έχω συναντήσει ακόμα, δείχνουν αυτές τις ομάδες και η προσέγγισή τους σας βοηθά να ξέρετε ότι υπάρχουν άλλοι άνθρωποι στον κόσμο που νοιάζονται για τους ανθρώπους και δεν τρέχουμε όλοι με τα πόδια σε κάποια άβυσσο του αρνητικού καταστροφικού δυστοπικού μέλλοντος. Ο κόσμος είναι γεμάτος σπουδαίους ανθρώπους. Δεν θα ήταν υπέροχο αν όλοι μπορούσαν να αφιερώσουν λίγο χρόνο για μια σύντομη πεζοπορία και να δουν την πνευματικότητα στον εαυτό σας; Απλά ίσως αρχίσει να ανατρέπει όλη αυτή την τρέλα που έχουμε στον κόσμο. Τέλος πάντων, είναι ένα πολύ βαθύ θέμα και απλώς ένας εκπληκτικός τρόπος με τον οποίο αυτοί οι άνθρωποι εκφράζουν πνευματικές συνδέσεις κατά μήκος του Μονοπατιού των Αππαλαχίων.

Αυτός ο ιστότοπος περιέχει συνδέσμους συνεργατών, πράγμα που σημαίνει ότι το The Trek μπορεί να λάβει ένα ποσοστό οποιουδήποτε προϊόντος ή υπηρεσίας που αγοράζετε χρησιμοποιώντας τους συνδέσμους στα άρθρα ή τις διαφημίσεις. Ο αγοραστής πληρώνει την ίδια τιμή όπως θα πλήρωνε διαφορετικά και η αγορά σας συμβάλλει στην υποστήριξη του διαρκούς στόχου του The Trek να σας παρέχει ποιοτικές συμβουλές και πληροφορίες για το σακίδιο. Ευχαριστώ για την υποστήριξη!

Για να μάθετε περισσότερα, επισκεφθείτε τη σελίδα Σχετικά με αυτόν τον ιστότοπο.